To jest wpis z serii odpowiedzi na pytania czytelników.
Jeżeli masz pytanie lub problem związany z produktywnością, organizacją czy zarządzaniem sobą w czasie to skorzystaj ze strony Zapytaj w menu u góry. Odpowiadam na wszystkie pytania – niektóre z odpowiedzi będę publikował w formie wpisów lub webcastów.
Dzisiaj publikuję odpowiedź na jedno z pytań wysłane przez Monic:
Jak osobie z natury pedantycznej, która dba o każdy szczegół (i tym samym de facto spędza więcej czasu by był on „dopieszczony” na 110%) można polecić metodę, która by pozwalała jej na takie samo dobre dbanie o szczegóły przy jednoczesnym zaoszczędzeniu czasu i tym samym zniwelowaniu przemęczenia.
P.S Dbanie o szczegóły dotyczy pracy, spraw zawodowych.
Bardzo trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, bo jest to temat złożony (wiem coś o tym, bo sam jestem z natury perfekcjonistą).
Taka najprostsza odpowiedź brzmi: Odpuść sobie. Nie wszystko musi być na 100% a tym bardziej na 110%. (Ja mam taki napis na biurku – pomaga).
Rozwijając myśl – nie ma systemu, który pozwoliłby mieć ciastko i zjeść ciastko jednocześnie. Jeżeli taka osoba chciałaby nadal dbać o każdy szczegół i jednocześnie zaoszczędzić czas, to rozwiązaniem jest ograniczenie ilości tych szczegółów. Inaczej mówiąc, można doprowadzić do perfekcji jeden czy dwa projekty zamiast pięciu.
Gdy powyższe rozwiązanie nie przemawia, to dobrze byłoby, żeby taka osoba zastanowiła się nad tokiem przyczynowo skutkowym. „Dopieszczanie” każdego szczegółu prowadzi do przemęczenia, często do frustracji po przekroczeniu terminu realizacji, to z kolei może mieć negatywny wpływ na życie prywatne, na relacje ze współpracownikami, na postrzeganie przez szefa itd.
Taka refleksja i analiza pozwala dostrzec negatywne skutki perfekcjonizmu i ułatwia podjęcie kroków zapobiegawczych.
Jakie jest Twoje zdanie? Masz jakiś inny sposób na radzenie sobie z perfekcjonizmem? Komentarze jak zwykle do Twoje dyspozycji.
Ja bym polecił TimeBoxing http://lajfmajster.pl/2009/09/04/time-boxing-czyli-efektywne-zarzadzanie-czasem
Najważniejsze w walce z perfekcjonizmem jest to aby nie bać się popełniać błędów. Z tego co u siebie zobaczyłem perfekcjonizm był reakcją na strach przed popełnieniem błędu.
Szkoła od najmłodszych błędów sprawia że boimy się popełnić błędu – są one piętnowane i surowo karane.
Polecam obejrzeć:
http://www.ted.com/talks/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html
(jakby ktoś nie zauważył są polskie napisy)
Pozdrawiam
Czy będąc perfekcyjną można mieć czas na odpoczynek w ogóle? Bo ja np. robię sobie ”przerwę” zmieniając rodzaj pracy. – nie umiem odpoczywać, czyli odłożyć wszystkiego, poczytać pół godz gazetę i wrócić do pracy. Nawet kawę piję latając ze ścierką po mieszkaniu… A w pracy śniadania jem nad pracą… To nie jest dobre…Im bardziej jestem produktywna, tym gorzej znoszę, gdy następnego dnia produktywność spada, często niezależnie ode mnie… A to nie motywuje… :(
Witam,
U mnie problem perfekcjonizmu rozwiązało GTD. Podział każdej sprawy / projektu na wiele czynności i nadanie im priorytetów (wysoki, normalny, niski) powoduje, że łatwiej mi jest odpuścić konkretne czynności w ramach projektu, kiedy brakuje czasu na zrobienie wszystkiego. Oczywiście nie od razu to przyszło, ale widzę, że z każdym kolejnym projektem łatwiej mi jest wskazać czynności, które mieszczą się w moich możliwościach czasowych i odciąć pomysły, które są fajne, ale jednak czekają na inną okazję (Lista może później).
A propos TimeBoxingu – określanie czynności do wykonania razem z czasem w GTD jest właśnie TimBoxingiem. Wybór czynności według energii wewnętrznej (GTD) pozwala nie tracić czasu na nieefektywne walczenie z materią, ale odłożenie czynności na lepszy energetycznie czas.
Co do odpoczynku: równie popularny co Allen guru – Stephen Covey radzi uwzględniać czas na tzw. „ostrzenie piły” czyli niewykonywanie zaplanowanych czynności, ale relax. Jak to ująć w GTD? Pracuję nad tym, ale na razie bez godnych polecenia rezultatów.